รายละเอียด : You are mine เมียรักของมาเฟีย

“ขยันผิดที่สิบปีก็ไม่รวย เหนื่อยฉิบ!”
“บ่นอีกแล้วบ่นทุกวัน”
“ก็มันเหนื่อยนี่พี่ มีผัวรวยให้รู้แล้วรู้รอดไปซะดีมั้ง”
“รวยเองไม่ดีกว่าเหรอ”
“รวยเองก็ดีแต่มีผัวรวยดีกว่า ทำงานทั้งเดือนได้หมื่นแปดนอนให้เสี่ยเลีย...ได้แปดหมื่น”
“ฮ่า ๆ คิดได้เนอะ”
“คิดได้สิพี่หนูต้องใช้เงิน”
“เฮ้อ... เห็นแล้วเหนื่อยแทน หาเงินอย่างกับมีหนี้ร้อยล้าน”
“แน่สิ! โลกเดี๋ยวนี้มันหมุนด้วยเงิน”
ชีวิตฉันมีแต่เงิน เงิน และเงิน ... ชีวิตที่ดีคือชีวิตที่มีเงินแม่สอนฉันแบบนั้น อะไรที่ได้เงินฉันทำหมดแหละยกเว้นขายตัว
อนาคตของเรา ชีวิตของเรา มีแค่ตัวเราเท่านั้นที่รับผิดชอบได้ ฉันคิดแบบนี้เสมอ
“มีงานดี ๆ ให้ทำไหม”
“งานเหรอ? ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่างานได้ไหม”
“ไม่ขายตัวอย่างเดียวเป็นใช้ได้”
“ย่ะ! แต่งานที่แกทำมันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจะเปลี่ยนงานทำไม”
“รายจ่ายเยอะกว่ารายรับหนูจะอยู่ได้ยังไงล่ะพี่”
“เออ เดี๋ยวจะถามลุกซ์ให้นะว่าเขาหาคนได้หรือยัง”
“ลุกซ์? เด็กในสังกัดพี่เหรอ”
“ไม่ใช่! ฉันต่างหากเด็กในสังกัดเขา เรื่องนั้นไม่ต้องสนใจหรอกสนใจงานของแกดีกว่า สบายใจได้งานที่ฉันหาให้แกทำได้แน่นอน ถนัดมากด้วย”
“อะไร?”
“พี่เลี้ยงเด็ก”
“หนูลาออกจากงานประจำเพื่อมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กเนี่ยนะพี่จะบ้าเหรอ มีงานอื่นที่มั่นคงกว่านี้ไหม เด็กเลี้ยงไม่เกินสองสามปีเขาก็เลิกจ้างแล้วนะพี่”
“เดือนละห้าหมื่น”
“ตกลง!”
You are mine มาเฟียคลับ
“ลุกซ์ เรื่องที่ฉันให้ทำไปถึงไหนแล้ว”
“หาคนใหม่ได้แล้วครับคุณธัญ”
“เป็นใคร ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่?”
“นี่ครับประวัติของเธอ”
เอกสารฉบับหนึ่งถูกวางลงตรงหน้า ดวงตาคู่คมจ้องมองและอ่านมันอย่างละเอียดก่อนจะพูดประโยคไม่ค่อยพอใจออกมา
“เพิ่งอายุยี่สิบแปดเอง มีที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ไหม”
“ตอนแรกก็มีครับ แต่พอรู้ว่าต้องเป็นพี่เลี้ยงของลูกคุณธัญพวกเขาก็เปลี่ยนใจกันหมด”
“อะไรนักหนากับเด็กแค่สองขวบ”
“เขาไม่ได้อะไรกับเด็กครับ เกรงว่าเขาอะไรกับพ่อของเด็กมากกว่า”
“ฉันทำไม?”
“พูดได้เหรอครับ”
“งั้นก็ไม่ต้องพูด” มือหนากุมขมับด้วยความเหนื่อยหน่ายไหนจะเรื่องงานและยังเรื่องส่วนตัวอีก “แล้วคนนี้หามาจากไหน”
“คุณบัวงามครับ”
“…”
“ไม่ต้องห่วงครับคุณธัญ เธอคนนี้ไม่ใช่เด็กในสังกัดเรา เธอเป็นพนักงานบริษัทเอกชนและเป็นคนรู้จักของคุณบัวงาม มีประสบการณ์การดูแลเด็กถึงสิบปี ระดับการศึกษาปริญญาตรี มีลูกสาวหนึ่งคน แม่เสียชีวิตพ่อติดคุกคดียาเสพติดครับ” ลุกซ์อธิบายตามข้อมูลที่ได้รับมา
“อืม ติดต่อกลับไปอีกสามวันให้มาพบฉัน”
“ครับ”

สามวันถัดมา
“สวัสดีค่ะ มาพบคุณธัญค่ะ”
“นัดไว้หรือเปล่าคะ”
“นัดไว้ค่ะ คุณลุกซ์แจ้งไว้ถ้ามาถึงแล้วให้บอกว่ามาพบคุณธัญ”
“เชิญรอด้านนี้ค่ะ นานหน่อยนะคะวันนี้คุณธัญมีประชุมด่วน”
“ค่ะ” น้ำเสียงหวานตอบกลับอย่างเข้าใจก่อนจะเดินนวยนาดเข้าไปในห้องรับรอง
ดวงตากลมโตสำรวจไปทั่วบริเวณ เธอไม่เคยเห็นสถานที่แบบนี้มาก่อน ทุกอย่างเรียบง่ายแต่หรูหรามาก สมแล้วที่เป็นคลับชื่อดัง
แค่เพียงไม่นานบานประตูก็ถูกเปิดเข้าม