รายละเอียด : 7 วิธีรับมือกับแฟนหนุ่มบ๊อกแบ๊ก (เรื่องสั้น)

 เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของคนไทย คุณมักจะเป็นหมาเสมอเวลาที่เพื่อนคืนดีกับแฟน และใช่ พายคือหนึ่งในนั้น…ตำแหน่งเฟรนด์โซนอันดับหนึ่งที่ได้มาโดยไม่ตั้งใจ ทำให้เขาต้องซัปพอร์ตมันทั้งในยามทุกข์ ยามสุขและยามคืนดีกับไอ้เหี้ยนั่น
 
 ‘กูติดสัญญาเช่าหนึ่งปี จะคืนห้องก็ไม่ได้ มึงสนใจมาอยู่ต่อไหม’
 ‘ใกล้ที่ทำงานด้วยนะ เดินทางสะดวกกว่าหอพักที่มึงเคยอยู่อีก…บลา ๆ’

 เพราะสาเหตุนี้ เบต้าหนุ่มจึงต้องระหกระเหินย้ายออกจากห้องเก่าที่เช่าอยู่ตั้งแต่สมัยมหา’ลัย มายังหอพักใหม่ เนื่องจากเพื่อนเพียงคนเดียวกลับไปอยู่คอนโดกับแฟนเก่าที่วนเวียนกลับมาเป็นแฟนใหม่อีกครั้ง

 ไม่ต้องงงหรอก ฟีลเริ่มต้นใหม่กับคนเดิมนั่นแหละ

 แล้วหมาอย่างพายจะไปทำอะไรได้นอกเสียจากตกปากรับคำแล้วเริ่มขนย้ายข้าวของมายังห้องพักซึ่งมีขนาดกว้างกว่าห้องเดิมอยู่พอสมควร…โลเคชันใกล้ที่ทำงาน ติดสถานีรถไฟฟ้า มีร้านอาหารเปิดแทบจะตลอด 24 ชั่วโมง ทุกอย่างตรงกับคำโฆษณาชวนเชื่อ ทุกอย่างดีหมด ยกเว้น…
 “ทำไมพี่มาอยู่นี่อะ?”
 ก็ไอ้เด็กเวรข้างห้องนี่ไง!—หากไม่รวมก่อนหน้านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบหน้าอีกฝ่ายอย่างเป็นกิจจะลักษณะ พอมองใกล้ ๆ แบบนี้แล้ว อดคิดไม่ได้ว่าทำไมเด็กสมัยนี้มันสูงจังวะ อีกทั้งรูปร่างยังดูดีพอ ๆ กับนายแบบหน้านิตยสารนั่นอีก ส่วนหน้าตาก็ถือว่าเป็นลูกรักพระเจ้าคนหนึ่ง ไม่ดี ไม่แย่ แต่ติดที่ชอบกวนส้นตีนไปหน่อย
 “กูต้องแจ้งให้มึงทราบด้วยเหรอ”
 “โห ผมถามดี ๆ ไหมครับ”
 “เหอะ แล้วสีผมเหี้ยไรของมึงเนี่ย แสบตาฉิบหาย” หากจำไม่ผิดวันนั้นผมมันยังสีดำอยู่เลย แต่จู่ ๆ วันนี้กลับเป็นสีทองอร่ามราวกับหนุ่มลูกครึ่งเฉย…แม่ง ขัดลูกตาสัตว์ ๆ
 “ผมต้องแจ้งให้พี่ทราบด้วยเหรอครับ” นั่นไง ไอ้เด็กเหี้ยนี่เล่นกูแล้ว
 พายอ้าปากพะงาบ ๆ มองมันเดินกลับเข้าห้องไปด้วยความรู้สึกหัวเสียอย่างสุดขีด เขากำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ ยิ่งนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น ใบหน้าที่มักจะเรียบนิ่งกลับยับย่นบึ้งตึงเสียยิ่งกว่าสุนัขพันธุ์พิตบูล…

 ‘จะจีบเพื่อนกูหรือไง’
 ‘เพิ่งเจอกันจะจีบได้ไงครับ แล้วพี่ก็เลิกทำหน้าแบบนั้นใส่ผมสักที’
 ‘หน้าแบบไหน?’
 ‘ก็…เหมือนหมาหวงก้างอะครับ’

 หวนนึกถึงบทสนทนาในวันวาน ปลายเท้าก็เตะกำแพงห้องอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์ พายไม่ชอบให้คนมาปั่นหัว ไม่ชอบสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมและที่สำคัญเขาไม่ชอบคนรู้ทัน—ซึ่งทุกอย่างที่กล่าวมา ไอ้เด็กนั่นรับจบแต่เพียงผู้เดียว

 พายไม่ได้เกลียดมัน
 เขาแค่ไม่ชอบขี้หน้า…และจะไม่มีวันชอบ!