รายละเอียด : ขอโทษครับ..ผมมันผู้ชายหลุดคิวซี
“มึงจะพากูไปไหนเนี่ยไอ้เป็ก!”
“เออ กูไม่เอามึงไปฆ่าหรอก” เป็กที่เป็นนักจอมวางแผนเริ่มทำตัวแปลก ๆ เมื่อเดินมาถึงบันไดจู่ ๆ เป็กก็ผลักเพื่อนไปให้ใครบางคนที่กำลังจะเดินลงมาพอดี
“ว้ายย!”
ตุบ!
“ขอโทษครับ เอ่อ..เป็นอะไรไหม” หญิงสาวร่างเล็กตกใจจนสะดุดบันได เธอล้มลงไปทับร่างใหญ่
“เชี่ยยย! อย่างกับละครหลังข่าว” ต๋าที่ยืนอยู่ถึงกับต้องยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพตรงหน้าเอาไว้
“โอ๊ย!เล่นอะไรกันเนี่ย ไม่เห็นหรือไงว่ามีคนเขากำลังเดินลงมา ทำตัวเป็นเด็ก ๆ กันไปได้”
“มาเบลแกเจ็บตรงไหนไหม” เพื่อนสาวที่เดินตามลงมาก็รีบเข้ามาพยุงร่างเล็กให้ลุกขึ้น
หญิงสาวที่ชื่อมาเบลจัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองคนตรงหน้า ใบหน้าสวยกำลังไม่พอใจอย่างมาก เธอกำลังจะอ้าปากต่อว่าคนฝ่ายตรงข้าม
“นี่น..นาย!”
หยุดชะงักก่อนจะค่อย ๆ เปลี่ยนสีหน้าและแววตาขึงขังให้อ่อนลง นิ้วเรียวเล็กที่ชี้ไปที่ธีธัชก็ค่อย ๆ ลดงทีละนิด
“ยัยมาเบลแกเป็นอะไรไป เมื่อกี้ยังฉอด ๆ อยู่เลยนะ” เพื่อนสาวของเธอแอบกระซิบเสียงเบาเมื่อเห็นว่าเธอนั้นแน่นิ่งไป
“ขอโทษด้วยนะครับ พอดีเพื่อนพี่มันแกล้ง”
“อ้อ..ค่ะ ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ”
“อ้าวยัยมาเบล!” เพื่อนงงเป็นไก่ตาแตก ทำไมเหตุการณ์มันคลี่คลายเร็วกว่าที่คิด
“ไม่เป็นอะไรตรงไหนใช่ไหมครับ”
“ม..ไม่ค่ะ ไม่เป็นอะไรเลยสบายมากกก” ยิ้มกว้างพร้อมกับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ถ้างั้นก็โอเคครับ” โค้งหัวเล็กน้อยก่อนจะหันมาดึงคอเสื้อเป็กเพื่อนรักให้เดินออกไปจากบริเวณนั้น
“ไอ้ธีธัชมึงจะพากูไปไหนเนี่ย!”
“เมื่อกี้มึงตั้งใจใช่ไหม” ปล่อยคอเสื้อเป็กก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“เปล่าสักหน่อย”
“มึงแน่ใจ?” เป็กมองซ้ายมองขวาก่อนจะเดินเข้ามาใกล้และพูดออกไป
“ดูออกเหรอวะ?”