รายละเอียด : ตัวร้ายเจ้าขา ปล่อยนางรองอย่างข้าไปเถิดนะ
ครั้งหนึ่งมู่ซิ่วอิง คือนางรองที่พระเอกไม่รัก
แม้เขาจะแต่งงานกับคนอื่นไปแล้ว ตัวนางก็ยังรักและหวังดีต่อเขาเรื่อยมา
ดีแสนดีถึงขั้นเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับชีวิตของอีกฝ่าย เพียงเพราะไม่อยากเห็นลูกๆของเขากำพร้าพ่อ
ทว่า...พอนางสิ้นใจ ชายผู้นั้นกลับไม่หลั่งน้ำตาเพราะการจากไปของนางแม้แต่หยดเดียว
ได้โอกาสเกิดมาอีกครั้ง! สาบานได้เลยว่านางจะตัดเขาออกไปจากสมการการใช้ชีวิต
หลังจากนี้...นางขอใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อความสุขของตนเองเท่านั้น
ทว่า...เรื่องราวกลับไม่ง่ายอย่างนั้น
เมื่อวาสนาผูกให้นางต้องไปพัวพันกับอ๋องต่างแคว้นตัวร้าย ที่ครั้งหนึ่งนางเคยตายเพราะกระบี่ของเขามาแล้ว!
CUTSCENE
“ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ คุณหนูมู่” เสียงหวานดังขึ้นข้างๆ เตียง มู่ซิ่วอิงหันขวับไปมอง พบว่าเป็นนางกำนัลหน้าตาธรรมดาผู้หนึ่งกำลังส่งยิ้มหวานมาให้
“คุณหนูมู่...” นางทวนคำสั้นๆ
“ใช่เจ้าค่ะ ชินอ๋องสั่งให้ดูแลท่านให้ดี ข้ามีนามว่าซูลี่”
“ส่วนข้า ซูอันเจ้าค่ะ” นางกำนัลทั้งสองแนะนำตัวกับนางอย่างดี เมื่อเห็นว่ามู่ซิ่วอิงยังมีสีหน้างุนงงอยู่จึงรีบอธิบายเพิ่ม
“ชินอ๋องสั่งให้พวกเรามาคอยดูแลคุณหนูมู่ ตลอดระยะเวลาที่อาศัยอยู่ที่นี่เจ้าค่ะ”
มู่ซิ่วอิงอึ้งตะลึงไป ภาพความทรงจำที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและนางวูบเข้ามาในห้วงความทรงจำเป็นฉากๆ
ดวงตากลมชำเลืองมองดวงเลือดพรหมจรรย์บนเตียง แก้มขาวๆถึงได้เปลี่ยนเป็นสีชมพู
บ้าจริง! เมื่อคืนนางเมา จึงเผลอหลงระเริงไปกับสัมผัสที่ชินอ๋องมอบให้
ชาติก่อนก็เป็นเขาที่แทงนางจนสิ้นใจ ชาตินี้ก็เป็นเขาที่แทงนางจนถึงท้องน้อย
โอ๊ย!! เหตุใดเรื่องราวถึงได้เป็นเช่นนี้กันนะ
(นิยายจบในเล่ม)