รายละเอียด : หัวใจเถื่อน

สิ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงจิตใจ ‘มาเทียส เฟอร์กูสัน’ นักธุรกิจหนุ่มทายาทมาเฟียแห่งอเมริกา
ให้ทนอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ก็คือเพลิงแค้นอันเกิดจากการหักหลังของผู้หญิงอันเป็นที่รัก 
และมันจะไม่มีวันมอดดับลงไปได้ ตราบใดที่มาเฟียหนุ่มผู้โหดเหี้ยม เถื่อนทมิฬ ยังไม่ได้ชำระหนี้สวาท
ในเมื่อหล่อนกล้าหลอกเอาตัวเขาไปขายให้แก่ศัตรูจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด
เขาก็จะใช้วิธีเดียวกัน ล่อลวงให้ผู้หญิงแพศยาเลวทรามคนนั้นหลงเข้าใจว่า... 
ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา ไม่ได้ทำให้ความรักที่เขามีต่อหล่อนจางหายไป
และเขาก็พร้อมที่จะจุดไฟพิศวาสให้ลุกโชนบนเรือนร่างนั้นอีกครั้ง
หากคราวนี้ร่างกายอันงดงามแต่โสมมน่ารังเกียจของหล่อนจะมีวาสนาได้สัมผัสกายแกร่งของเขา
ก็ในฐานะของเครื่องบำบัดความใคร่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะวันใดที่หล่อนยับเยินหมดสิ้นคุณค่าในฐานะนางบำเรอแล้ว... 
เขาจึงค่อยเหยียบขยี้ ทำลายชีวิตของคนทรยศให้แหลกมลายอยู่ใต้เท้า

การปรากฏตัวอย่างไม่คาดคิดของเจ้านายคนใหม่ทำให้ ‘ธัญรดา’ ตกตะลึงจนแทบหยุดหายใจ
เพราะอดีตคนรักที่หล่อนเคยทำร้ายเขาอย่างเจ็บแสบคนนี้... ไม่มีทางที่จะละเว้นความผิดของหล่อนอย่างแน่นอน
แต่สิ่งที่หญิงสาวหวาดกลัวไม่ใช่ทัณฑ์เถื่อนจากมาเทียส
หากเป็นความลับที่หล่อนเก็บงำและนำกลับมายังประเทศไทยหลังเกิดเหตุร้ายในครั้งนั้น
และต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต หล่อนก็จะไม่ยอม ‘เปิดปากบอกความลับ’ ให้คนอำมหิตอย่างเขาได้รู้เป็นอันขาด!
และพร้อมที่จะรับผลของมันทุกอย่าง ด้วยทัณฑ์ทรมานที่เขาใช้เพื่อ ‘ล้วง’ ความลับจากหล่อนอย่าง ‘ลึกซึ้ง’

มาเทียสที่ยืนอยู่ข้างเตียงและแต่งกายเรียบร้อยแล้วกำลังมองธัญรดาที่เอาแต่ซบหน้ากับหมอนนิ่ง 
อันที่จริงหลังจากบทลงทัณฑ์อันยาวนาน ธัญรดาไม่ยอมปริปากพูดอะไรกับเขาแม้แต่คำเดียวจนกระทั่งถึงช่วงเช้าวันนี้
“ลุกขึ้นมาซะด้า อย่ามาทำสำออยแบบนี้”
ชายหนุ่มตัดสินใจเรียกหล่อนพร้อมกับพยายามยื้อยุดให้หล่อนลุกขึ้นมาพูดกันต่อ
คราวนี้ธัญรดายอมหันมามองอีกฝ่าย หล่อนจ้องเขาด้วยดวงตาแดงก่ำที่ดูก็รู้ว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
“ปล่อย!” หญิงสาวบอกเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“จับแขนแค่นี้มันจะเป็นอะไรไป จะตายหรือไง!” เขาตะคอก บีบแขนหล่อนแน่นขึ้น “มากกว่านี้ฉันก็จับมาแล้วน่า”
คำพูดส่อนัยของเขาทำให้ธัญรดาหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธและอายระคนกัน
“ดิฉันกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน... ไม่เลยสักนิดเดียว ฉะนั้นออกไปจากบ้านของดิฉันซะ” 
“ถ้าไม่ แล้วจะทำไม” 
ธัญรดาจ้องเขากลับอย่างไม่ลดละ ก่อนจะตอบเป็นเชิงข่มขู่อีกฝ่าย 
“ฉันจะแจ้งตำรวจ... ข้อหาบุกรุก”
คราวนี้คนจะโดนฟ้องกลับหัวเราะดังลั่น มองหล่อนด้วยสายตาเยาะหยัน 
“งั้นแจ้งข่มขืนไปอีกข้อหาด้วยเลยเป็นไง 
ฉันจะได้สร้างหลักฐานให้ตำรวจได้เห็นจะจะตา!” 
ก่อนจะโถมร่างเข้าหาหล่อนที่หวีดร้องอย่างไม่ทันตั้งตัว
“คุณ!!!”