รีวิว : ดับแสงรวี

กระแสภาพยนตร์เตรียมลงจอขนาดนี้ ไม่รีวิวนิยายไม่ได้แล้ว! นิยายวายพีเรียดที่ภาษาสวยงามตาแตก ชวนประทับใจตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ความพระเอกแต่งกลอน จีบน้องตั่งต่างเขินเว่อร์ ถึงจะมีบางจังหวะ (หลายเลยแหละ) ที่น่าทุบอยู่แต่รวม ๆ แล้วหักล้างกับตอนช่วยน้องจากปมของเรื่อง เอาเป็นว่าให้อภัย 200% ! เริ่มฉากแรกมา เปิดตัว ‘น้องแสงรวี’ หรือรวี นายเอกของเรื่อง เด็กหนุ่ม 19 ปีคนสวย บรรยายถึงน้องกี่ทีก็งามหยดความตาสีน้ำตาลเอยใด หน้าตาเหมือนตุ๊กตา น้องเป็นเด็กวัดค่ะ มีหลวงลุงซึ่งเป็นญาติ เจ็บป่วยออดๆ แอดๆ เพราะชราภาพแล้วก็เลยเป็นห่วงหลาน ไม่อยากปิดกั้นความเจริญเด็ก เลยติดต่อบอกให้ไปอยู่บ้านสหาย ส่งออกน้องจากอยุธยาสู่พระนครเมืองฟ้าอมร โดยคุณปู่พฤทธิ์ที่หลวงลุงจันทกรฝากฝังไปนี่ก็คือบ้านคนรวยบ้านหนึ่ง แต่น้องยังไม่ทันไปถึงฝั่งพ่อแม่พระเอกกำลังมูเตลูกับซินแสหลี่อยู่ก็ได้ความว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ‘พระเพลิง’ กลับมาจากอเมริกาเมื่อไหร่จะต้องมีงานมงคลเกิด ไม่อย่างนั้นได้ไปสบายก่อนแน่ ! คุณแม่พิมพิลาก็ตกอกตกใจ ฟังที่ซินแสบอกคุณสมบัติ ลักษณะ เพศกำเนิดมาแล้วสรุปฟ้าส่งรวีที่คุณปู่พามาเข้าบ้านพอดี ไม่ต้องเสียเวลาคิด น้องเลยถูกวางตัวเป็นผู้เข้าแข่งหลักเลยตั้งแต่ต้น ๆ ส่วนทางฝั่งพระเอกก็น่าทุบมากตอนแรก ๆ บอกไม่ชอบน้องหรอก เด็กกะโหลกกะลา ห่างกันก็เยอะ พอถูกบังคับหมั้นก็สร้างเงื่อนไขเป็นมั่นเป็นเหมาะ 6 เดือนเลิกแล้วต่อกันนะ เอะอะเอาเงินฟาดหัวน้องท่าเดียวแต่นายเอกก็สู้คนเวลาโดนเขาแกล้งทีก็กัดคืนที แสบมาก สุดท้ายพระเอกก็ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างโบ้ไปสิ น้องน่ารักขนาดนี้จะไปไหนรอดก่อน ความสนุกของเรื่องนี้คือการมีปมในเรื่อง อ่านตอนกลางคืน สารภาพเลยว่าหลอนอยู่ที่แปลว่าหลอนเลยเพราะพอน้องเหยียบเข้าบ้านทรายทองปุ๊บ ก็มีเหตุการณ์ผีเฮี้ยนวิญญาณหลอน แต่จะมีเบื้องลึกเบื้องหลังเป็นอย่างไรก็ต้องมาติดตามกันในเล่มแล้ว