ประวัตินักเขียน

ชื่อ : อังธิดา สุนทรศิริบุญญา

นามปากกา : พิมลพัทธ์

# จุดกำเนิดของนามปากกามาจากหนใด

เคยอ่านหนังสือเรื่องใต้ร่มไม้เลื้อยของคุณปิยะพร ศักดิ์เกษม แล้วชื่นชอบคุณพัทธ์ พระเอกของเรื่องมาก จึงได้ดึงเอาชื่อ “พิมลพัทธ์” ลูกสาวของคุณพัทธ์มาเป็นนามปากกาของตัวเองสมัยเขียนนิยายเล่นๆ ในสมุดเล็กเชอร์ให้เพื่อนอ่าน ต่อมาคุณปิยะพรเขียนเรื่อง “เรือนศิรา” เป็นตอนต่อของใต้ร่มไม้เลื้อย โดยให้พิมลพัทธ์เป็นนางเอก นามปากกาของเราจึงกลายเป็นชื่อนางเอกของเรื่อง “เรือนศิรา” มาตั้งแต่บัดนั้น

# ล้วงลับชีวิตส่วนตัว(สักนิด)...ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่คะ

ตอนนี้กำลังปรับตัวให้เข้ากับชีวิตใหม่อยู่ค่ะ จากชีวิตสาวโสดสนิท กลายมาเป็นคนมีคู่หมั้น มีสามี และมีลูกแล้วภายในเวลาแค่ปีเดียว ตอนนี้เลยกำลังพยายามเรียนรู้ศึกษางานในธุรกิจของทางบ้านสามีไปพร้อมๆ กับการดูแลสาวน้อยที่เพิ่งคลอดออกมา จึงทำให้มีเวลาให้กับการอ่านและการเขียนนิยายน้อยลงมากๆ เลยค่ะ

# เดินทางมาสู่วังวนของคนช่างฝันได้อย่างไรคะ

เป็นคนชอบอ่านหนังสือมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ เริ่มจากอ่านการ์ตูน วรรณกรรมเยาวชน แล้วก็ตามด้วยนิยาย พออ่านมากเข้าก็ชักจะเพ้อเจ้อจินตนาการเรื่องราวไปร้อยแปดพันเก้า พอจินตนาการมากเข้าก็ชักอยากจะเรียงร้อยถ่ายทอดเรื่องราวที่ตัดเองคิดออกมาบ้าง จึงได้เริ่มจากการเขียนเล่นๆ ในสมุดเล็กเชอร์ให้เพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยอ่าน ต่อมาน้องสาวได้นำเรื่องที่เราเขียนไปลงในอินเตอร์เน็ท ปรากฏว่าเนื้อเรื่องเข้าตากรรมการ มีเจ้าหน้าที่ติดต่อขอนำเรื่องส่งให้ทางกองบก. พิจารณา จากนั้นก็อย่างที่ทราบกันอยู่ว่า บก.คนสวยได้ผ่านเรื่อง “คือเธอ” ให้ได้ตีพิมพ์กับแจ่มใส ยังความปลาบปลื้มให้กับคนเขียนอย่างยิ่งค่า

# นักเขียนที่ชอบ หนังสือที่ใช่ ขอแบบโดนใจ 3เล่มค่า

นักเขียนที่ชื่นชอบมีอยู่มากมาย แต่ที่ชื่นชอบสุดๆ ของสุดๆ สามท่านก็คงเป็น กิ่งฉัตร , ปิยะพร ศักดิ์เกษม, และลินดา โฮเวิร์ดค่ะ

จริงๆ ชอบหนังสือของสามท่านนี้ทุกเล่ม แต่ถ้าให้เลือกมาสามเล่มก็คงเป็น สูตรเสน่หา ของกิ่งฉัตร , ใต้เงาตะวัน ของปิยะพร ศักดิ์เกษม และ นิยายชุดแม็คแคนซี่ ของลินดา โฮเวิร์ดค่ะ

# ถ้าหากมีปาฏิหารย์หนึ่งข้อ...สาธุ...จะขออะไร

สาธุ... ขอให้มีสมองปรอดโปร่งและมีเวลาว่างมากพอที่จะได้ทำงานเขียนที่รักยิ่ง ได้สร้างสรรค์ผลงานใหม่ๆ ให้นักอ่านทุกท่านได้อ่านกันค่ะ

# พระเอกในเรื่องใดของตัวเองที่คิดว่าตรงสเป็กที่ซู๊ดดด เพราะอะไร 

จริงๆ ชอบกฤติน พระเอกจากเรื่อง “คือ...เธอ” มากที่สุด ด้วยคาร์แร็กเตอร์ที่มีสีสัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวว่าง่ายเดี๋ยวงอแง ทำให้สนุกสนานมากเวลาเขียน แต่ถ้าถามถึงความตรงเสป็ค คงต้องตอบว่าเป็นคุณสิทธานต์จากเรื่อง “เพียงเพชร...เกล็ดดาว” มากที่สุด เพราะมีความเป็นผู้ใหญ่ มีความรับผิดชอบ มีเหตุผล สุขุม ใจเย็น... เอ...ฟังๆ ไปคล้ายๆ กับคนที่บ้านยังไงก็ไม่รู้ ฮี่ๆ  ^^” แถมยังอายุมากกว่านางเอกสิบปี ใกล้เคียงกับคนข้างตัวที่อายุมากกว่าถึงหนึ่งรอบพอดีด้วย บังเอิญจริงๆ เลย

#ตัวละครไหนในเรื่องของตัวเองที่แสนจะไม๊ชอบ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเขียนออกมาได้ เพราะอะไร

ไม่มีค่ะ เพราะถ้าไม่ชอบตัวไหนก็ตัดตัวนั้นออกไปจากเรื่องเลย แฮ่ๆ :P

#ก็อกๆ มีใครมาเคาะประตูหัวใจหรือยังจ๊ะ

ตอนนี้มีอยู่หนึ่งคนเป็นตัวเป็นตน และมีโซ่ทองเส้นเบ้อเริ่มเป็นสาวน้อยคล้องคอเราสองคนไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ

#ถ้าอย่างนั้นลองบอกนิยามความรักในแบบฉบับสีส้มหน่อยสิคะ

รักฉบับสีส้มคงต้องเป็นความรักแบบใสๆ ทั้งสดใส แจ่มใส ผ่องใส ไม่ว่าจะมองในแง่ไหนก็จะได้เห็นแต่รอยยิ้มเป็นคำตอบสุดท้ายค่ะ

#แง้มนิดๆ สำหรับเคล็ดลับในการเขียนนิยายให้สนุกในแบบฉบับของตัวเองค่ะ

เป็นคนไม่มีเคล็ดลับค่ะ เพราะเริ่มต้นก็มาจากการเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามที่ใจอยากจะเขียนโดยไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ แต่จะแนะนำน้องๆ ที่มีคำถามเกี่ยวกับการเขียนนิยายทุกคนว่า ให้อ่านให้มากค่ะ เพราะการอ่านมากๆ จะเป็นการฝึกการใช้ภาษาของเราโดยไม่รู้ตัว และยิ่งอ่านมากเราก็จะสามารถวางเรื่องราวเชื่อมโยงตัวละคนต่างๆ ได้มีมิติมากขึ้นด้วย และเวลาเขียนอย่าเพิ่งซีเรียสว่าเราจะต้องเขียนให้ดีระดับไหนๆ เอาแค่เขียนให้ตัวเองอ่านแล้วรู้สึกสนุกก่อน ต่อไปค่อยพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จนคนอื่นอ่านก็จะรู้สึกสนุกตามเราไปด้วยเองค่ะ

#สุดท้ายนี้...อยากฝากฝังอะไรไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคนอ่านบ้างคะ

ก็อยากฝากผลงานของ “พิมลพัทธ์” ทั้งหลาย ทั้งเรื่องยาว เรื่องสั้น(ที่ไม่เคยจะสั้นจริงๆ สักที)  ทั้งเล่มเดี่ยว เล่มรวมไว้ใน “อ้อมอกอ้อมใจ” คนอ่านด้วยนะคะ ถ้ามีเวลาและโอกาสเมื่อไหร่ จะรีบสร้างสรรค์ผลงานดีๆ ออกมาให้ทุกท่านได้อ่านกันค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องขอขอบคุณนักอ่านหลายๆ ท่านสำหรับการติดตามและกำลังใจที่มีให้กันมาโดยตลอดด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ