ประวัติ และแนะนำนักเขียน

ชื่อ : นาราทิพย์ เอื้ออำนวยพร

นามปากกา : นายน้อย

1. จุดกำเนิดของนามปากกามาจากหนใด

เริ่มจากเฟ้นหาชื่อที่มีความเป็นกลาง ไม่เป็นกรดหรือด่างจนเกินไปแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จนหูแว่วได้ยินเสียงหนังจีนกำลังภายในที่เปิดทิ้งไว้ “นายน้อย นายน้อยขอรับ” แล้วดวงไฟในหัวสมองก็สว่างวาบขึ้นมา “นี่ไง นามปากกาของเรา!”  จากนั้นจึงยึดใช้ชื่อนี้เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน (มโหรีบรรเลง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊งงงง)

2. ล้วงลับชีวิตส่วนตัว(สักนิด)...ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่คะ

เป็นนักเขียนในตำนาน เพราะกว่าจะมีผลงานกับเขาสักเรื่อง ต้องตำกันจนครกแทบสึกเลยทีเดียว  (ตอบแบบไม่แคร์สื่อเลยน้อ ฮา) และยามที่โปรแกรม Microsoft Word ไม่ถูกเรียกใช้ นายน้อยก็ได้ตระกูล Adobe เป็นเพื่อนรักช่วยกันทำมาหากินจ้า

3. เดินทางมาสู่วังวนของคนช่างฝันได้อย่างไรคะ

หลังจากจบจากฮอกวอตส์ จนแล้วจนรอดก็ยังหาแหวนครองพิภพไม่เจอ เลยหนีไปอยู่ที่ฟอร์กสและตกหลุมรักกับแวมไพร์หนุ่มเข้า นายน้อยก็รู้ตัวว่า “เรานี่เพ้อเจ้อใช้ได้ทีเดียว” อย่ากระนั้นเลย เก็บเล็กผสมน้อย จับความฝันมาขีดเขียนลงในกระดาษน่าจะดี ด้วยเหตุฉะนี้ แจ่มใสจึงได้มีนักเขียนที่ชื่อว่า ‘นายน้อย’ ผู้นี้นี่เองงงงง

4. นักเขียนที่ชอบ หนังสือที่ใช่ ขอแบบโดนใจ 3เล่มค่า

• Eclipse โดย Stephenie Meyer
• Pride and Prejudice โดย Jane Austen
• Confessions of a Shopaholic โดย Sophie Kinsella

 5. ถ้าหากมีปาฏิหาริย์หนึ่งข้อ...สาธุ...จะขออะไร

ขอให้นายน้อยสามารถละทิ้งความเป็นนักเขียนในตำนาน และก้าวเข้าสู่ยุค 3G ปั่นเรื่องได้ปีละ 10 เล่ม (เย้!)

6. พระเอกในเรื่องใดของตัวเองที่คิดว่าตรงสเป็กที่ซู๊ดดด เพราะอะไร

องครักษ์เทจาส์ – เพราะอยากมีใครสักคนคิดถึงนายน้อยเหมือนที่คุณองครักษ์คิดถึงลิปดา (อยากรู้ว่าคิดอย่างไร เปิดอ่านกันได้ในหน้า 299 เรื่องวุ่นวายเมื่อฉันกลายเป็นเจ้าหญิง)

 7. ตัวละครไหนในเรื่องของตัวเองที่แสนจะไม๊ชอบ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเขียนออกมาได้ เพราะอะไร

ยังไม่มี แต่ถ้ามี คงจะเขียนด้วยความรู้สึกที่ว่า “ถ้าขาดเขา เรื่องของเราคงขาดสีสัน”

8. ก็อกๆ มีใครมาเคาะประตูหัวใจหรือยังจ๊ะ

ถามว่ามีกี่คนดีกว่า อิ้ววว

 9. ถ้าอย่างนั้นลองบอกนิยามความรักในแบบฉบับสีส้มหน่อยสิคะ

ความรักไม่ใช่การเปลี่ยนคนๆ นึงให้ได้ดังใจเรา แต่ความรักคือการปล่อยให้เขาเป็นตัวเขา และรักอย่างที่เขาเป็น

10. แง้มนิดๆ สำหรับเคล็ดลับในการเขียนนิยายให้สนุกในแบบฉบับของตัวเองค่ะ

อาจจะเรียกว่าเคล็ดลับไม่ได้ แต่สิ่งที่นายน้อยให้ความสำคัญที่สุดคือ ‘ตัวละคร’ นายน้อยเลือกเขียนตัวละครโดยหวังให้คนอ่านรู้สึกใกล้เคียงกับตัวเอง เมื่อเขารู้สึกอย่างนั้น เขาก็พร้อมจะมีส่วนรวม หรือลุ้นไปกับตัวละครในทุกๆ ตอน เหมือนกับได้อ่านเรื่องของเพื่อนหรือตัวเขาเองในอีกโลกหนึ่ง

11. สุดท้ายนี้...อยากฝากฝังอะไรไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคนอ่านบ้างคะ

ฝากคำขอบคุณสำหรับทุกข้อความ คำติชมและกำลังใจ อยากให้รู้ว่าดีใจจริงๆ ที่หนังสือของนายน้อยสามารถสร้างความสุขเล็กๆ ให้กับคนอ่านได้บ้าง ไม่มากก็น้อย