ประวัตินักเขียน

ชื่อ : การดา ร่วมพุ่ม

นามปากกา : วลีวิไล

# จุดกำเนิดของนามปากกามาจากหนใด

เป็นชื่อที่ใช้สำหรับเขียนกลอนในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ความหมายคือถ้อยคำที่สวยงาม อยากให้งานเขียนของเราสวยงามทั้งภาษาและเนื้อหาสาระ อ่านแล้วมีรอยยิ้ม มีความสุข และได้รับบางสิ่งบางอย่างกลับไปด้วย

# ล้วงลับชีวิตส่วนตัว (สักนิด)...ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่คะ

เป็นคุณครูสอนหนังสือค่ะ ตอนนี้รับตำแหน่งรองคณบดีก็เลยมีหน้าที่รับผิดชอบมากกว่าเดิม ถ้าพี่จะหายไปบ้างก็ไม่ได้ไปไหน ใช้ชีวิตอยู่ที่มหาวิทยาลัยวันละ 12 ชั่วโมงเท่านั้นเองจ้า เอิ๊กๆๆ

# เดินทางมาสู่วังวนของคนช่างฝันได้อย่างไรคะ

เพราะเป็นคนชอบอ่าน และชอบซอกแซกไปเรื่อยเปื่อย วันหนึ่งคลิกทะลุลิงค์นี่นั่นโน่น จนกระทั่งเข้าไปอ่านนิยายออนไลน์ในเวบไซต์ของพี่ตา-สิรินดา เริ่มเขียนนิยายออนไลน์จากการเล่าเรื่องทริปท่องเที่ยวออสเตรเลีย ก่อกำเนิดเรื่องราวของพ่อแพทกับหนูใจ๋แห่งรักเธอเสมอใจ จากนั้นก็วิ่งตาม ninaM ไปเที่ยวเล่นที่ถนนนักเขียน www.pantip.com สะดุดรักนักข่าวเป็นนิยายออนไลน์ที่ได้รับความนิยมจากผู้อ่านอย่างมาก จึงได้รับการติดต่อจากสำนักพิมพ์แจ่มใสและเริ่มต้นการเป็นคนเขียนหนังสือที่มีผลงานรวมเล่มนับแต่บัดนั้น

# นักเขียนที่ชอบ หนังสือที่ใช่ ขอแบบโดนใจ 3 เล่มค่า

นักเขียนที่ชื่นชอบมีหลายท่าน สำหรับซีกโลกตะวันตก ต้องยกให้ เซอร์ อาร์เธอร์ โคแนน ดอยล์ ถ้าเป็นนักเขียนญี่ปุ่นชอบ โอตสึ อิจิ และ อาคากาวะ จิโร่ ส่วนนักเขียนไทยชอบ พนมเทียน ชมัยภร แสงกระจ่าง โบตั๋น กิ่งฉัตร ดวงตะวัน และเชิญอักษรค่ะ ส่วนหนังสือนี่เลือกลำบากจังเลยน้อ เพราะมีมากมากว่า 3 เล่ม แต่ละเล่มก็มีความโดดเด่นน่าประทับใจแตกต่างกันไป ถ้าต้องเลือกจริงๆ ก็ขอเลือกเรื่องที่เป็นแรงบันดาลใจในการทำงาน การใช้ชีวิต และเป็นแบบอย่างในการเขียนงานของตัวเอง โจนาธาน ลิฟวิงตัน : นางนวล เพชรพระอุมา พระอาทิตย์คืนแรม และเชอร์ล็อค โฮล์มส์ ค่ะ (รู้สึกว่าจะเกิน 3 อีกแล้ว 555+)

# ถ้าหากมีปาฏิหาริย์หนึ่งข้อ...สาธุ...จะขออะไร

ขอให้เป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ตลอดไป

# พระเอกในเรื่องใดของตัวเองที่คิดว่าตรงสเปคที่ซู้ดดด เพราะอะไร 

เลือกไม่ถูกเลย เพราะรักพระเอกของตัวเองทุกคน ก๊ากกกก

#ตัวละครไหนในเรื่องของตัวเองที่แสนจะไม่ช้อบ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเขียนออกมาได้ เพราะอะไร

ไม่ต้องสืบ ไม่ต้องคิดเลยค่ะ “ศิคาล” จิ้งจอกเฒ่าแห่งบัลลังก์ดาว เป็นตัวละครที่เขียนไปคิ้วขมวดไป คนอ่านก็คงอ่านไปสาปแช่งไป เมื่อไหร่มันจะตายซะที ก๊ากกก สาเหตุก็คงเพราะเป็นตัวละครที่เลวไม่มีปรึกษาใคร ชั่วไม่มีที่ติ เป็นตัวแทนของทุกสิ่งที่แย่สุดๆ ของสุดๆ ในโลกใบนี้ 555+

#ก็อกๆ มีใครมาเคาะประตูหัวใจหรือยังจ๊ะ

ตอนนี้ใส่กุญแจล็อกประตูหัวใจไว้ค่ะ อาจจะเปิดยากอยู่สักหน่อย ฮี่ๆๆ

#ถ้าอย่างนั้นลองบอกนิยามความรักในแบบฉบับสีส้มหน่อยสิคะ

ความรู้สึกที่สวยงาม อบอุ่น และจริงใจ

#แง้มนิดๆ สำหรับเคล็ดลับในการเขียนนิยายให้สนุกในแบบฉบับของตัวเองค่ะ

เขียนเมื่อรู้สึกอยากเขียนและไม่กดดันตัวเองค่ะ กำหนดประเด็นหลักของเรื่องที่อยากเล่า แทรกประเด็นปลีกย่อยที่ช่วยส่งประเด็นหลักให้โดดเด่น หรือบางครั้งก็เบรกอารมณ์เครียดด้วยประเด็นรองที่มีสีสันสดใส วางบุคลิกตัวละครทุกตัวให้ชัดแล้วปล่อยให้เขาเป็นตัวของเขาเอง เลือกใช้สำนวนภาษาให้สอดคล้องกับอารมณ์ของเรื่อง ที่สำคัญอย่าลืมแทรกอารมณ์ขันลงไปให้ถูกที่ถูกเวลาค่ะ

#สุดท้ายนี้...อยากฝากฝังอะไรไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคนอ่านบ้างคะ

แม้ว่าช่วงนี้พี่จะห่างหายจากการเขียนนิยายและการเข้าบอร์ดไปบ้าง เนื่องจากภาระหน้าที่การงานค่อนข้างรัดตัว แต่ก็ยังคิดถึงทุกคนอยู่เสมอ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อก ส่ง e-mail ส่ง SMS มาคุยด้วย ขอบคุณทุกคำอวยพรและกำลังใจที่ส่งมาให้ในโอกาสต่างๆ  ขอบคุณที่คิดถึงกัน ขอบคุณที่รักกันตลอดมา พี่ก็รักทุกคนค่ะ ^___________^