ประวัติ และแนะนำตัวนักเขียน

ชื่อ : อรุณี ดุสิตเกษม

นามปากกา : ชัชชมนต์

# จุดกำเนิดของนามปากกามาจากหนใด

เป็นชื่อจริงค่ะ แต่เป็นของน้องสาวนะคะ เห็นว่าเพราะดี เลยคว้ามาเป็นนามปากกา แล้วเธอร่าเริง ลั้ลลา หาเวลาเครียดไม่เจอค่ะ เหมาะกับหนังสืออารมณ์ดี อย่างที่คนเขียนชอบเขียน เอ่อ…ขี้เกียจหาก็ว่ามาเถอะ

 # ล้วงลับชีวิตส่วนตัว(สักนิด)...ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่คะ

ทำงานด้านประจำด้าน IT ในสถาบันการเงินแห่งหนึ่ง แต่มาทางบริหารโครงการ IT นะคะ เพราะฉะนั้น โปรดอย่าลองภูมิเรื่องเทคโนโลยีโดยเด็ดขาด เพราะจะพบว่าง่อยมาก ส่วนงานอดิเรกก็เขียนนิยายนี่แหละ แต่ค่อนข้างเขียนได้ช้า แหะๆ ไม่ได้ขี้เกียจนะคะ เพียงแต่ใช้เวลาไปหาข้อมูลด้วยการอ่านหนังสือ ดูหนัง และท่องเที่ยวมากไปหน่อย

# เดินทางมาสู่วังวนของคนช่างฝันได้อย่างไรคะ

อยากเป็นนักเขียน ตามประสาหนอนหนังสือมืออาชีพค่ะ เลยพยายามหาทางเข้ามาในบรรณพิภพให้ได้ ด้วยการเรียนรู้ด้วยตัวเอง และอบรมหลักสูตรสอนการเขียนสั้นๆ เคยเขียนนิทาน เรื่องสั้นส่งประกวด ก็มีได้รางวัล และเข้ารอบบ้างมารู้จักและสนใจแจ่มใสเพราะญาติสนิทคนหนึ่งชอบอ่านนิยายแจ่มใส เลยยุให้ส่งงานเขียนให้แจ่มใสพิจารณาค่ะ พอคิดพล็อตแปลก แหวกอารมณ์รักได้ ก็รีบเขียนเรื่องสั้น ‘พิสูจน์รักจากถุงก๊อบแก๊บ’ ส่ง ซึ่งก็ผ่าน เลยย่ามใจ ไล่ยังไงก็ไม่ไป เกาะติดอยู่กับแจ่มใสด้วยความสุขใจมาตั้งแต่บัดนั้นค่ะ

# นักเขียนที่ชอบ หนังสือที่ใช่ ขอแบบโดนใจ 3เล่มค่า

1. ‘พนมเทียน’ หนังสือสุดโปรดก็ต้องเป็น ‘เพชรพระอุมา’ ค่ะ สนุกมาก ตื่นเต้นทุกฉาก ทุกตอน เป็นหนังสือนิยายเรื่องยาวที่สุดที่เคยอ่าน อ่านแล้วติดงอมแงม ไม่เป็นอันทำอะไรเลย
2. ‘โซฟี คินโซลา’ ชอบนิยายทุกเรื่องของเธอค่ะ เพราะเปรี้ยว ซ่าส์ได้ใจ ฮากระจาย อ่านแล้วอารมณ์ดีมีความสุข เล่มที่ปลื้มที่สุดก็ต้องเป็นชุด ‘คำสารภาพของสาวนักช้อป’   
3. ‘แดน บราวน์’ แม้จะถอดรหัสไม่เคยสำเร็จ ก็ชอบนิยายของเขามากค่ะ สนุก ลุ้น ต้องใช้ความคิด (แต่คิดไม่ค่อยออกหรอก…ฮา) และได้ความรู้แปลกๆ แต่ชอบ ‘เทวากับซาตาน’ มากกว่า ‘ดาวินชี่ โค้ด’ เพราะซึ้ง มีอารมณ์ ความรัก ความรู้สึก ครบเชียว

# ถ้าหากมีปาฏิหาริย์หนึ่งข้อ...สาธุ...จะขออะไร

ขอให้สมหวังในความรัก เพราะรู้ว่ารักมิอาจสมหวัง ตอบได้ดราม่าดีมั้ยคะ พูด (ที) เล่น (ทีจริง) ค่ะ

# พระเอกในเรื่องใดของตัวเองที่คิดว่าตรงสเป็กที่ซู๊ดดด เพราะอะไร

 แหม…ตอบยาก ทำอย่างกับมีพระเอกให้เลือกเยอะ เอาเป็นว่ายังไม่เคยเอาคนที่ตรงสเป็กมาเป็นพระเอกนิยายหรือเรื่องสั้นเลยค่ะ 

#ตัวละครไหนในเรื่องของตัวเองที่แสนจะไม๊ชอบ ไม่ชอบ แต่ก็ยังเขียนออกมาได้ เพราะอะไร

ไม่ชอบน้องมุก – คุลิกา หวานใจของนายเจ – จาริต นางเอก ‘สาปอสูรวุ่นรัก’ ค่ะ รำค้าญ รำคาญ ชีจะนางเอกไปไหนเนี่ย ถูกรังแกก็ได้แต่ร้องไห้ น้อยใจในโชคชะตา วาสนาแสนอาภัพ รู้จักสู้คนบ้างมั้ย สมัยนี้แล้วมาแนว ‘ฉันก็สู้คน’ ทั้งนั้น แม่คนนี้ก็ยัง ‘ฉันก็สู้ทน’ อยู่นั่นแหละ แต่ก็ต้องเขียนค่ะ ไม่อย่างนั้นสองแม่ลูกตัวแสบ ก็ไม่ได้แสดงความร้ายกาจสิคะ พล็อตพาไป ก็ต้องทรมานนางเอกแบบนี้ล่ะค่ะ คนเขียนซาดิสต์ ว่างั้นเถอะ

 #ก็อกๆ มีใครมาเคาะประตูหัวใจหรือยังจ๊ะ

ถามอย่างนี้มีโกรธนะ หัวใจไม่มีประตู ไม่ได้ใส่กลอนสักนิด อย่าว่าแต่จะแง้มใจเลยค่ะ แค่ผ่านมายังไม่มีเลย…เฮ้อ…

#ถ้าอย่างนั้นลองบอกนิยามความรักในแบบฉบับสีส้มหน่อยสิคะ

รักแท้ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครอง แค่รู้สึกดีกับความรักก็พอแล้ว เมื่อ ‘ให้’ ก็ไม่ต้องคิดว่าจะ ‘ได้’ อะไรตอบแทน เพราะเพียงแค่เรารัก เราก็มีความสุขแล้วค่ะ

 #แง้มนิดๆ สำหรับเคล็ดลับในการเขียนนิยายให้สนุกในแบบฉบับของตัวเองค่ะ

ต้องสนุกเองก่อนค่ะ ขำเอง หัวเราะเอง ถ้าเรายังไม่สนุก  แล้วคนอ่านจะสนุกได้ยังไงคะ เวลาเขียนก็ไม่กดดัน ลั้ลลาไปเรื่อย เขียนอย่างมีความสุข ก็จะได้นิยายสนุกสมใจค่ะ

 #สุดท้ายนี้...อยากฝากฝังอะไรไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคนอ่านบ้างคะ

ขอฝากผลงานทั้งเรื่องสั้นทุกเรื่องและเรื่องยาวทุกเล่ม คนเขียนตั้งใจเขียน หวังใจจะให้คนอ่าน อ่านแล้วมีความสุขค่ะ หากอยากรู้จักกันให้มากกว่านี้อีกนิด แวะไปเยี่ยมเยียนกันได้ที่ http://www.chatchamon.bloggang.com ค่ะ^^